De tocht werd pas echt indrukwekkend vanaf Luleå, dat helemaal bovenin Zweden ligt, en waar we doorstaken richting Noorwegen, via Kiruna, een mijnstadje dat geheel verplaatst moet worden wegens verzakking. Het licht was prachtig in Kiruna, een soort Noorderlicht, maar dan overdag. Dit hadden we nog nooit eerder gezien...
Vrijdag begon de dag heel rustig, met wel een stevige wind. Als je de E-10 volgt vanaf Kiruna moet je nog een gebergte over voordat je in Noorwegen bent en bij Narvik uitkomt. Deze Bjørnfjellet bleek een behoorlijke uitdaging. Waar het vorig jaar enorm rustig was, woedde nu een flinke sneeuwstorm. Toen we precies op de grens van Zweden en Noorwegen aankwamen, bleek de weg over de berg gesloten, en moesten we wachten op de 'kolonne'.
Dit betekent dat er een sneeuwschuiver heen en weer rijdt over een stuk weg door de bergen van een kilometer of 30 lang, en je alleen over de berg mag als je achter die sneeuwschuiver aan rijdt. Wij hadden de sneeuwschuiver voor ons rijden (en twee vrachtwagens achter ons - dat was het enige verkeer dat in 2 uur tijd over die berg heen wilde richting noorwegen). Door de enorme storm, de flinke lading sneeuw op de weg, en de snelheid waarmee die sneeuwschuiver over de berg heen raasde, reden wij regelmatig zonder enig zicht roekeloos achter die schuiver aan. Dit geeft aardig weer hoe het gemiddelde zicht was:
Nu begrijpen we eindelijk écht waarom ze die stokken in de sneeuw planten langs de weg. Wat een spektakel!
Diezelfde middag, toen het rond 3 uur donker werd, zijn we op twee uurtjes van Tromsø een hotel ingedoken. Zo konden we zaterdagochtend rustig het laatste stukje naar Tromsø rijden: in het licht, en bij prachtig helder weer. Na ruim 5 dagen rijden (precies 2900 kilometer) kwamen we zaterdag op tijd aan om 's middags nog een paar keer de piste af te skieeën. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is...
Het allerbeste nieuws is trouwens dat Erik tijdens de autorit de baan kreeg aangeboden die hij het liefst wilde hebben, bij een leuk architectenbureau in Tromsø. We konden dus allebei direct aan de slag.
