Afgelopen weekend beloofde het rustig, koud winterweer te worden. Ideaal voor een langlauftocht met overnachting op Gappo. We begonnen zaterdag relatief laat: té laat om voor het donker aan te komen. Inmiddels gaat de zon hier alweer om 14.15 onder, dus zo gek is dat niet. Spannend om zo'n "nachttocht" op ski's te maken. Wat waren we blij met de GPS en de sneeuwscootersporen die we volgden, waarvan we redelijk overtuigd waren dat ze ons naar de hut zouden leiden. En dat was ook zo.
Rond een uur of zes kwamen we aan. Gappo bestaat uit twee hutten waar je kunt overnachten en een wc/houthok. Er was al een stel uit Tromsø in de ene hut. We maakten een praatje met ze, maar kozen voor een eigen hut (ervan uitgaande dat deze snel opgewarmd zou zijn) en installeerden ons in de 'oude' Gappohut.
Erik haalde een stuk verderop een emmer drinkwater uit de rivier. Toen we dat binnen op het aanrecht hadden gezet, lag er binnen vijf minuten een laag ijs op. Het vroor binnen dus ook flink. Tijd om de houtkachel aan te steken. Het was jammer dat we de thermometer die binnen hing pas ontdekten toen we al twee uur volop aan het stoken waren. Met alle kleding aan die we bij ons hadden, wilden we niet verder dan een halve meter bij de kachel vandaan komen. Wat een kou!
Na twee uur volop stoken was de hut "opgewarmd" tot 0 graden. Weer een uur later was het vijftien graden en konden we eindelijk - het was inmiddels half tien - comfortabel gaan koken. Wat smaakte onze kant-en-klare zak pasta met meegebrachte verse paprika, champignons en ui goed!
Na twee uur volop stoken was de hut "opgewarmd" tot 0 graden. Weer een uur later was het vijftien graden en konden we eindelijk - het was inmiddels half tien - comfortabel gaan koken. Wat smaakte onze kant-en-klare zak pasta met meegebrachte verse paprika, champignons en ui goed!
In een goed opgewarmde hut gingen we slapen, om na een paar uur wakker te worden van de kou. Vier graden was het en hoog tijd om de kachel opnieuw aan te steken.
Erik ging 's ochtends op tijd de kou in (en nu met een flinke wind erbij) om foto's te maken van het mooie oranje ochtendlicht. Het was buiten prachtig!
Rond een uur of twaalf stonden we op onze ski's om te beginnen aan de terugtocht. Dit keer in de zon, bij -10 graden. We hoefden alleen nog maar omlaag en waren binnen 2,5 uur bij de auto. De terugtocht deden we twee keer zo snel als de tocht omhoog. De auto deed het nog (je weet het maar nooit) en gelukkig hoefden we maar 45 minuten te rijden tot Nordkjosbotn, waar we grote koppen koffie en thee kochten om verder op te warmen.
Het was een fantastisch weekend. Zo'n weekend dat uiteindelijk bij de mooiste weekenden van het jaar zal horen, ook al heb ik misschien wel een kort moment gedroomd van een luxe-arrangement in een warm hotel.