Avondtocht naar Tverrfjellet

Vrijdagavond na het werk besloten Erik en ik nog een tocht naar Tverrfjellet te maken. Tverrfjellet ligt op Kattfjordeidet: een eldorado voor buitensporters, bergbeklimmers, bergwandelaars en skiërs. Om half zeven parkeerden we de auto en liepen over een bergrug naar een prachtige top met volop uitzicht. Een heerlijke training in prachtig avondlicht. Na 2,5 uur stonden we weer naast de auto, zodat we om tien uur 's avonds na een warme douche aan ons avondeten konden beginnen. Wat is het toch fijn om in Tromsø te wonen!

Boven de mist: Stålhovet en Bakaromntinden

De afgelopen dagen was het prachtig weer. Een paar dagen achter elkaar lag er 's ochtends en 's avonds een deken van mist over Tromsø, die vaak verdween zo snel de zon wat kracht kreeg, maar grotendeels boven de fjorden bleef hangen. Prachtige omstandigheden om de bergen in te gaan. Dinsdag ging ik er samen met Eelke en Hanneke op uit, die allebei ook in Tromsø wonen. Via Rundfjellet en Lille Blåmannen liepen we naar Stålhovet: een berg op Kvaløya waar ik tot nu toe alleen op ski's was geweest. Tot aan de boomgrens (op ongeveer 300 meter hoogte) liepen we door de mist. Daarna kregen we een spectaculair zicht over de omgeving van Tromsø.

Langzaam trok de mist zich terug en kregen we meer te zien van de omgeving.

De brug naar Håkøya op de voorgrond

De brug tussen Tromsø en Kvaløya is net zichtbaar geworden

De tocht ging door mooi gevarieerd terrein. Onderweg hebben we volop van de zon genoten en gefotografeerd.

Hanneke met camera bij een fotogeniek meertje

Eelke met camera en uitzicht op mooie bergtoppen

 

Heel veel stenen tijdens de laatste kilometer tot de top

En sneeuw....

Hanneke, Eelke en ik op Stålhovet (861 meter)

Na deze geweldige tocht moest er woensdag weer gewerkt worden. De omstandigheden waren hetzelfde als dinsdag en om half drie vroeg Peter of ik nog plannen had voor de rest van de middag en avond. We besloten ter plekke om nog een tocht te maken. Het werd Bakaromntinden op Malangen. Rond vijf uur begonnen we aan een geweldige avondtocht. Ik had dit keer alleen m'n iPhone bij me, waarmee ik slechts een paar foto's heb gemaakt in het mooie avondlicht. Toen we vanaf de top weer omlaag liepen en de zon inmiddels erg laag stond, gleed de mist met een behoorlijk tempo het Malangenfjord binnen. Wat een fantastisch gezicht om dat vanaf de berg te aanschouwen.

Daar komen de wolken...

Boven de mist!

Een mooie zomeravond

Toen ik donderdagmiddag van m'n werk thuis kwam, was de lucht voor het eerst in lange tijd strak blauw. Een mooi moment om nog een bijzondere tocht te maken met m'n ouders, die vanochtend vertrokken aan hun lange terugreis. Het leek er op dat we een mooie zonsondergang zouden hebben en we besloten daarom  in de namiddag richting Rekvik te rijden, helemaal aan het einde van de weg aan de noordwestkant van Kvaløya. Erik en ik waren daar drie jaar geleden om de Skamtinden te beklimmen en ik herinnerde me de omgeving rondom Rekvik als bijzonder mooi. Je waant je daar op de Lofoten vanwege al het groen, de steile pieken, de kleine verlaten dorpjes, de eilandjes aan de kust en de eindeloze zee richting het westen.

Om vijf uur kwamen we na een mooie autorit aan in Rekvik en kozen het plaatselijke zandstrandje uit om te picknicken.

De picknickplek

Na een kop koffie liepen we nog wat rond om foto's te maken, kruipbramen te zoeken, en om gewoon van het ontzettend mooie, zonnige en windstille weer te genieten. Wat hadden we daar lang op gewacht!

Erik had ons aangeraden om Brosmetinden te beklimmen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de zee. Hij had dat vorig jaar samen met Sjef gedaan en de foto's waren toen prachtig. Tegen half acht begonnen we aan een mooie avondwandeling door een wat moerassig gebied en over een korte bergrug.

Onderweg hadden we uitzicht op Rekvik en het strandje waar we gepicknickt hadden.

Terwijl we uitgebreid de tijd namen op de top, begon de zon langzaam te zakken en kleurde alles mooi oranje.

Het uitzicht op een rij bergen achter ons

Toen we weer naar beneden liepen kwamen we langs een meertje, waarin de bergen prachtig weerspiegelden.

Op de terugweg stopten we rond 22.30 nog een keer om de zonsondergang te bekijken en te fotograferen.

 Bert maakte de mooiste foto:

Terwijl we aan de echte terugweg begonnen, stopten we nog een keer om de weerspiegeling van de bergen in de zee vast te leggen. Onderstaande foto, gemaakt vanaf de weg, is van het water met wat voorgrond (het boompje en de steen).

Daarna was het tijd om naar huis te rijden. Het was een prachtige en bijzondere namiddag en avond. Rond middernacht kwamen we thuis. Voldaan en verzadigd van al het moois.

Op het dak van Tromsø

De hoogste, vanuit Tromsø zichtbare bergtop, is de Tromsdalstinden. Deze mooie berg ligt nog geen tien kilometer buiten het centrum van Tromsø en reikt tot 1238 meter boven zeeniveau. Als Tromsøværing willen wij het liefst elk jaar een keer op de "Tinden" gestaan hebben. Mijn vader had ook heel veel zin om deze berg een keer te beklimmen en besloot niet weg te willen voordat de top bereikt was. Vanwege de vele laaghangende bewolking werd hun vertrek dus telkens uitgesteld, wat wij overigens alleen maar gezellig vonden! Dinsdagochtend was het dan eindelijk zover: het puntje van de Tromsdalstinden was vanuit onze huiskamer te zien. Op mijn tweede werkdag na de vakantie nam ik daarom nog een dagje vrij voor een prachtige tocht.

Een bijzondere pluizenboom onder in het dal

Onderweg: uitzicht over Tromsdalen, richting Tromsø

Binnen 2,5 uur 1000 meter hoogte bereikt!

Stenen, stenen, en nog meer stenen op de rug van de berg

Een steenmannetje, meer mist, en de eerste sneeuw

Begin van de laatste etappe

De top bereikt!!

We waren niet de enigen.

De terugweg: Tromsø wordt weer zichtbaar

Ramfjord

Terug via Rødryggen: uitzicht op Tinden.

In de wolken

Het lijkt alsof de herfst al is begonnen in Tromsø. De hele maand juli schijnt het hier erg nat en koud te zijn geweest. Ook de afgelopen week was het niet best, maar met temperaturen tussen 8 en 12 graden en veel laaghangende bewolking kun je nog steeds buiten zijn. Dat bewezen mijn ouders aan de hand van hun foto's toen wij thuis kwamen van vakantie. Zij namen ons de afgelopen week op sleeptouw naar bergtoppen rondom Tromsø uit hun ti-på-topp programma.

Rødfjellet, 45 minuten rijden ten westen van Tromsø, stond al lang op onze agenda. Terwijl de wolken extraam laag hingen in Tromsø, was het licht daar prachtig. Wat een geluk!

Gebrek aan zon zorgt voor uitstekende omstandigheden om alles dat bloeit en groeit te fotograferen. Terwijl zelfs de laagste toppen in de wolken hingen, kozen we de volgende dag een wandelingetje uit tussen Kvaløyvågen en Kifjord. Met korte broek en lage schoenen door eindeloos moeras werd ik lek gestoken door de muggen en kon ik mijn sokken bij de auto uitwringen, maar je moet er wat voor over hebben om een frisse neus te halen.

Eigenlijk wilden we afgelopen donderdag de Tromsdalstinden op. Er hing teveel lage bewolking, dus liepen we door de wolken naar Rødryggen. Alles was vooral heel erg groen en grijs om ons heen.

Zaterdag hield Erik het even voor gezien, maar hield ik mijn ouders gezelschap tijdens een tochtje naar Rundfjellet. Inmiddels zitten ze op respectievelijk 9 en 10 afgevinkte ti-på-top-toppen! Over de tocht naar de Tromsøse top der toppen later meer.