donderdag 29 januari 2015

Telegrafbukta

Gisteren was ik met Hedda op Telegrafbukta. Na een paar bewolkte dagen was het helder en ik had zin om de zon te zien. Daar is de zuidpunt van het eiland een perfecte plek voor.  De zon komt inmiddels rond 9.45 op en gaat om 14.15 weer onder. Om 12.30 parkeerde ik bij Telegrafbukta, wat aan de late kant was, want de zon verdween langzaam weer achter de bergen.

Maar het licht was prachtig. Ik slenterde rond, nam alle tijd op Telegrafbukta en volgde daarna het nieuwe pad rondom Sydspissen. Na ook een kort bezoekje aan Tromsø museum, werd Hedda na twee uur rondslenteren wakker en waren we klaar om terug naar huis te rijden. Wat is het toch fijn om op zo'n prachtige plek te wonen.


 Is er een mooiere plek om een slaapje te doen?
Op de pier in Telegrafbukta, het "stadspark" van Tromsø

12.30 uur, de zon verdwijnt achter de bergen

 Wandelend door het rustige, ijzige, mooie Telegrafbukta :-)

 Uitzicht richting vasteland

De zon is verdwenen achter de bergen, maar verlicht de toppen van Kvaløya nog





woensdag 21 januari 2015

Turbaby

Vorige week is officieel "Friluftslivets År 2015" van start gegaan, een initiatief van de overheid om de bevolking nóg meer buiten te krijgen. Op de dag van de officiële opening hebben we heel symbolisch Hedda lid gemaakt van DNT - de Noorse toeristenvereniging (de Noorse vereniging van buitensporters dekt de lading beter).

Ik heb één goed voornemen voor 2015 en dat is af en toe eens met een tocht mee te gaan van Barnas Turlag (de kinderafdeling van DNT). Het lijkt me een leuke manier om nieuwe mensen te ontmoeten. Gisteren stond ik samen met twaalf gelijkgestemde moeders achter hun kinderwagens op een parkeerplaats op Kvaløysletta, klaar voor de start van de eerste tocht. Deze dag was speciaal gekozen om de zon te kunnen zien, die gisteren voor het eerst weer tien minuten boven de bergen uit piepte.


We liepen naar een skihut op Storelva. Een uurtje lopen door -10 graden. Tussendoor zagen we inderdaad de zon. Iedereen was dolblij, want de meeste van mijn mede-wandelaarsters hadden de zon toch ruim twee maanden niet gezien. Op Storelva werden traditionele solboller geserveerd en kregen al onze sportieve baby's een DNT cadeautje. Na een gezellig uurtje opwarmen gingen we weer de kou in. De baby's in hun donszakken, wij in onze donsjassen, om de vijf kilometer terug naar de auto's te lopen. Ik vond het een geslaagd uitje en een perfecte manier om nieuwe mensen te leren kennen. Ik ga gauw weer mee!


Om half drie, onderweg naar huis, nog prachtig licht.