Over bergen, bloemetjes en cruiseschepen...

Speciaal voor m'n ouders kocht ik afgelopen week voor het eerst een "Ti på topp" boekje. Ti på topp is een mooi initiatief, waarbij elk jaar een aantal wandelingen naar bergtoppen (dit keer 20 stuks) rondom Tromsø worden beschreven. Er zit een competitief element aan, want iedereen die mee doet kan zich registreren op een website en bijhouden hoeveel bergtoppen hij/zij dat jaar heeft beklommen.

Het doel is mensen (van kinderen tot bejaarden) te enthousiasmeren om de natuur in te trekken en tochten te maken: van korte, lichte wandelingen tot zware tochten die een dag in beslag nemen. En het werkt, want vorig jaar hebben maar liefst 8000 mensen zich geregistreerd in Tromsø (op een inwonertal van ongeveer 70.000). Aangezien wij nog nooit een gebrek aan inspiratie voor tochten hebben gehad, hebben we hier nog niet aan mee gedaan.

Mijn ouders vonden zo'n ti-på-topp boekje niet gek klinken. Zij zitten deze zomer namelijk een week in ons huis, terwijl wij nog onderweg zijn met hun auto vanuit Nederland naar Tromsø. De deal is: wij rijden hun auto omhoog, en zij maken gebruik van onze Saab om in een week tijd zoveel mogelijk bergen te beklimmen. Als we aankomen, hebben we nog een paar dagen samen, voordat B&L hun eigen auto weer langs de Noorse kust omlaag rijden. Met een tent en een gasbrandertje. Heerlijk.

Om een lang verhaal kort te maken, heb ik gisteren zo'n ti-på-topp-topje uitgeprobeerd voor ze :-). Erik moest het één en ander afronden voor de vakantie, en ik besloot er in m'n eentje op uit te gaan naar Movikhammaren. De wandeling gaat vrij steil omhoog langs een prachtige rivier met veel watervallen, naar een puntje waar we vanaf het balkon uitzicht op hebben.

Op een gegeven moment ben je opeens boven de boomgrens, die op ongeveer 300 meter ligt, en loop je door een prachtig kaal landschap met veel rotsen, mossen, en de typische noorse steenmannetjes die de route aangeven.

Af en toe kom je nog wat sneeuw tegen, en andere wandelaars. Ik heb gisteren vastgesteld dat deze ti-på-topp-top vooral populair is onder groepjes vrouwen van middelbare leeftijd :-).

Bovenop had ik een prachtig uitzicht over Tromsø. Het hele eiland paste precies op de foto.

En ik liet mezelf nog even vastleggen door een man die samen met een prachtige 8-maanden jonge poolhond de top had bereikt.

Ook heb ik speciaal voor Sjef nog even m'n best gedaan om wat bloemetjes te fotograferen waar de bergen nu weer vol mee staan. Hieronder een multebær bloemetje (ofwel, gele moerasframboos - superlekker, ik kijk al uit naar augustus als ze rijp zijn!).

En blålyng (phyllodoce caerulea - met dank aan Sjef voor het naslagwerk dat hij vorig jaar heeft gemaakt):

Vanaf de berg had ik ook een mooi uitzicht op de cruiseschepen die binnen kwamen varen. We hebben de afgelopen jaren het cruisetoerisme naar Tromsø flink zien toenemen. Er komen inmiddels zeker twee cruiseschepen per dag aan, en gisteren lagen er maar liefst vier cruiseboten tegelijkertijd in Tromsø (we hebben daar vanuit huis een mooi uitzicht op). De grootste schepen (en de achterste op de foto hieronder is daar één van), hebben bijna 2000 passagiers aan boord.

Kortom, het hoge Noorden lijkt steeds bereikbaarder te worden voor een grotere groep mensen, en de Arctische streken zijn populairder dan ooit.

Uitzicht over Ersfjorden

Dit weekend was het volop zomer in Tromsø. Voor het eerst konden we in een t-shirt buiten zijn. Zondag maakten we een tochtje naar Nattmålsfjellet bij Ersfjord: een inmiddels sneeuwvrij topje op 297 meter hoogte. Na een kleine inspanning van een half uurtje werden we beloond met een fenomenaal uitzicht.

Terug bij de auto hebben we op het plaatselijke voetbalveld nog wat ballen over getrapt om in de sfeer te komen voor het mogelijke EK wonder dat 's avonds had kunnen plaatsvinden. Maar helaas.... Gelukkig konden we het leed delen met Eelke en Roy, onze Nederlandse vrienden en bijna-buren met grote TV én zelfgemaakte bitterballen.

Kaldfjorden

Rondom Tromsø is het overal mooi waar de verharde weg op houdt, je de auto kunt parkeren, en verder langs het water kunt lopen. Zo ook aan het einde van de weg bij Kaldjorden, waar we zaterdagmiddag een stukje over het strand geslenterd hebben.

Toch prettig dus, die maanden mei en juni: dan mag je de bergtoppen vanaf zeeniveau bekijken, in plaats van te moeten zwoegen om er bovenop te komen ;-). Heerlijk.

De toppen van Soria Moria op de achtergrond - ze zijn misschien deze zomer aan de beurt :-)

En de top van Store Blåmannen in een wolk.

Vannøya

Donderdag nam ik vrij om er nog een dagje met m'n ouders op uit te gaan. We hadden veel zin om een nieuwe plek in de buurt van Tromsø te ontdekken. Na een blik op Hanneke's blog was het duidelijk: het werd Vannøya. Vannøya is een vrij groot eiland ten noorden van Tromsø. We reden eerst 60 kilometer naar Hansnes, en zaten vervolgens een uur op de pont, die ook nog kort Karlsøy aan deed.

Karlsøy, vanaf de pont

Op Vannøya besloten we de oostkant van het eiland te bekijken. Het was heerlijk om over het eiland te rijden, en na elke bocht weer een nieuw prachtig uitzicht te hebben.

We beklommen een heuveltje langs de weg, vanwaar we uitzicht hadden over Fugløya. Vanaf de noordpunt van Lyngen hebben we dit eiland vaak als Fata Morgana in de verte zien liggen. Leuk om een keer zo dichtbij te zijn!

Op Vannøya lopen enorm veel rendieren rond. We hebben er vast wel 100 gezien deze dag. Ze liepen langs de weg, op het strand, rond de huizen... overal!

en veel rendieren met jongen

Bij Kristoffervalen stopten we, en maakten een mooie wandeling langs de kust.

Prachtige, heldere kleuren!

Lunch!

Uitzicht op Slettnes

 
Na een paar uurtjes waren we terug bij de auto, en reden we rustig weer richting de pont. Onderweg zagen we nog meer rendieren, en een grote zee-arend die op een rots zat vlak naast de weg, maar weg vloog toen ik té dichtbij kwam met m'n camera.

Om half zes namen we de pont terug naar Hansnes. Twee uur later waren we thuis. We hebben nu al zin in onze volgende tocht naar Vannøya, om ook de westkant van dit mooie eiland te bekijken.

Het weer was vergeleken met de voorgaande dagen aanzienlijk opgeknapt, en voor het eerst deze week zou de middernachtzon ook echt te zien zijn. Bert, Leni en Erik gingen daarom om half tien nog met de fjellheisen de berg op. Ze waren niet de enigen die 's avonds laat nog van dit mooie licht genoten.

B&L tijdens een late avondwandeling door de sneeuw, met uitzicht op Tromsø.

Het was alweer een topdag!!

Straumsbukta

Woensdagochtend haalde ik een belangrijke deadline op het werk, en kon 's middags in alle rust samen met Bert en Leni een tochtje maken naar Kvaløya. We reden naar Straumsbukta en parkeerden bij het plaatselijke schooltje. De auto gaf aan dat het ter plaatse slechts 1 graad boven nul was, maar de zon liet zich tussendoor zien en dat was erg prettig na een aantal dagen met harde wind en sneeuwbuien.

We liepen vanaf Straumsbukta een paar kilometer een mooi breed dal in, gedeeltelijk door het zompige veen, en gedeeltelijk over wat hardere ondergrond. Tussendoor kwamen we talloze meertjes tegen met mooie weerspiegeligen.

De laatste ijslaagjes op de plassen in het veenmoeras

En mooie spiegelingen in het water...

Onderweg kwamen we langs een open hutje, uitgerust met brandhout, een zaag en een bijl. Een typische plek waar mensen in de winter een vuurtje maken tijdens hun langlauftocht. Voor ons een heerlijke plek om te lunchen en even van het zonnetje te genieten.

Mmmm... Zon!!

En daar kwam de volgende lichte sneeuwbui aan..

We liepen een groot gedeelte terug langs de oever van de Vollelva. Het werd een prachtige tocht, en het lijkt me een mooie plek om in de zomer nog eens op te zoeken, en dieper het dal in te trekken.

Op de terugweg naar Tromsø stopten we nog even bij Hella. Hella staat bekend om zijn sterke stromingen, en je kunt de meeuwen daar bijna hun vis uit het water zien pikken.

De Bentsjordtinden komt hier weer bijna uit de wolken vandaan.

Het was een heerlijke middag, die we samen met Erik afsloten met een pizza in de stad.