maandag 12 mei 2014

Gastblog van Bert

We zijn weer een weekje in Tromsø geweest. We hebben ooit eens geconcludeerd dat Tromsø bezoeken in mei niet zo’n goed idee is. De smeltende sneeuw veroorzaakt veel drab en het voorjaar is nog nauwelijks in aantocht. Toch wilden we nog een kleine bijdrage leveren aan de voorbereidingen voor de komst van de kleine in juni en dan heb je geen keus. Toch maar weer eens in mei naar Tromsø.

Laten wij het nu toch fantastisch hebben getroffen met het weer: van maandag tot en met donderdag een stralend blauwe lucht, temperaturen rond het vriespunt, schone wegen en geen smeltende sneeuw. Wat wil je nog meer? Terwijl in Nederland de zon nog 8,5 uur per etmaal onder is, is dat hier nog maar 4,5 uur en dat wordt in de loop van de week snel nog korter. Bovendien is de schemering zo gering dat het midden in de nacht gewoon licht blijft.

Op zondag beginnen we met een wandelingetje op de zuidpunt van het eiland. Altijd mooi en er is altijd wat te fotograferen.



De volgende dag halen we Maaike aan het einde van de ochtend van het werk en rijden we met z’n drieën naar Grøtfjord op Kvaløya. Hier schijn je in de zomer half Tromsø op het strand te treffen. Vandaag hebben wij het rijk voor ons alleen. We scharrelen wat rond langs de kustlijn, picknicken in de luwte en zoeken naar mooie stenen en schelpen.






Op de terugweg stoppen we bij Bryggejentene in Ersfjord, waar we heerlijk een uurtje op het terras zitten met warme chocolademelk en worteltaart.


Op dinsdag willen we vanaf Snarby op en neer naar de DNT-hut Trollvassbu. Op het moment dat we van de kust afbuigen en landinwaarts gaan, rijden we zo de winter in. We gaan op sneeuwschoenen, maar op gewone wandelschoenen was het ook gelukt. Wat een uitzichten, wat een heerlijke tocht door het licht stijgende dal. We pauzeren overigens in de hut. De noordoostenwind maakt het rondom de hut te koud om stil te zitten.



Op woensdag gaan we met zijn drieën naar Sommarøy. Dat is een eilandengroep dat met een brug verbonden is aan de zuidwestkant van Kvaløya. Iedereen wordt door Erik en Maaike hier mee naar toe genomen omdat het zo mooi is. Terecht. Op de heenweg rijden we door het binnenland, via Kattfjord. Aan weerszijden van de weg machtige, witte bergen. Ondanks de zon is het koud op Sommarøy. In de luwte is het lekker. Het noordelijker gelegen eiland Håja vormt voortdurend een mooie achtergrond voor onze foto's.




Ti på Topp probeert de Noren in beweging te krijgen of te houden door jaarlijks een boekje met twintig mooie tochten uit te geven. Er zijn een aantal winterwandelingen bij. Krokvatnet is een vast onderdeel van het programma. Op donderdag besluiten we om onze Ti på Topp activiteiten nog maar weer een jaar te verlengen. Krokvatnet was twee jaar geleden in de winter prachtig. Toen op sneeuwschoenen door echt dikke sneeuw. Vorige zomer zijn we afgedaald naar Krokvatnet via een (m.i. te) spectaculair pad. Dit jaar zijn we zo boven op alleen bergschoenen. Voortdurend prachtige uitzichten met uitsluitend blauwe luchten. We zien dat men een mooi skipad heeft aangelegd om nog hoger te komen. De spectaculaire afdaling van vorig jaar wordt nu een steile maar eenvoudige klim naar boven. Op zo'n 500 meter hoogte hebben we opeens een geweldig uitzicht op de Tromsdalstinden. In een goed uur zijn we weer beneden.




Vrijdag 9 mei is alweer de laatste dag hier. Behoorlijk wat bewolking, maar wel een graad of 8. We maken de oprit ijsvrij. Hier en daar ligt nog wel 30 cm ijs. Met een enorm breekijzer wil het los. We winkelen wat in het centrum. Ik sla een enorme slag in de uitverkoop van de bibliotheek met een aantal Noorse luisterboeken en wat kinderboeken. Weer genoeg materiaal om verder te gaan met onze studie Noors. Nog nooit zoveel moois gekregen voor 100 kronen.

Aan het einde van de dag beginnen we alvast Erik's verjaardag te vieren. We hebben zaterdagochtend een vroege terugvlucht. Dan komt het er vast niet van.

De auto blijft hier achter. Die komt in de zomer goed van pas.


Bert (ook namens Leni).