maandag 25 april 2011

Tønsvik - Tromsdalen

Voor wie nog niet genoeg heeft van onze sneeuwverhalen, hier de laatste van een pasen-drieluik over sneeuw- en ski-avonturen  :-)

Eerste paasdag was hier, net als bij jullie, een zonovergoten dag. Extra lekker, omdat het hier toch een hele poos erg wisselvallig is geweest. We pakten om 9.00 uur een met sportieve Noren en ski's volgeladen bus richting Tønsvik, en zijn vanaf daar de 26 kilometer terug geskied naar Tromsdalen. Door de bergen, over de nog steeds helemaal witte sneeuwvlaktes. Na het bedwingen van 700 hoogtemeters (en de bijbehorende afdalingen) stapten we na 5,5 uur van onze ski's: uitgeput, met rood-verbrande gezichten, maar helemaal voldaan. Wat een topdag!

De route van Tønsvik naar Tromsdalen










vrijdag 22 april 2011

Kjølen

Woensdagmiddag om 12.00 uur begint pasen voor de meeste Noren. Dan sluiten de universiteiten en kantoren hun deuren. Wij stonden gisterochtend (donderdag) op tijd op onze ski's richting Kjølen; op Kvaløya, met het startpunt direct aan de andere kant van de brug. We vonden dat we zo'n berg ook eens op onze fjellski's moesten proberen (lange latten met stalen kanten - de derde variant ski's die we inmiddels hebben). Een beetje Noor heeft aan 2 paar ski's niet genoeg, en daar horen wij inmiddels ook bij :-).

Na 2,5 uur bereikten we de top op 800 meter hoogte, en om half 2 stonden we weer beneden bij de auto. Omhoog was een eitje, maar zo'n afdaling gaat toch een stuk gemakkelijker, sneller, en gecontroleerder op alpine/randonnee ski's. Wel weer een prachtige tocht!

Fijne paasdagen!!

Tromsø op de achtergrond. Startpunt iets rechts van de brug
Store Blåmannen op de achtergrond

De top op ca. 800 meter
  De route

donderdag 21 april 2011

Lille Blåmannen

We hebben inmiddels vernomen dat het in Nederland lekker warm lenteweer is.

Hier zitten we in de 'lente-winter'. Dit betekent mild winterweer: het seizoen ook waarin de meeste ski-trips gemaakt worden. Veel licht en zon. Temperaturen tussen de nul en vijf graden. Er valt deze winter waarschijnlijk geen nieuwe sneeuw meer, maar er ligt nog voldoende in de bergen om nog minstens een maand mee vooruit te kunnen.

Het is een algemeen geaccepteerd verschijnsel dat Noren af en toe ter plekke vrij nemen als het mooi weer is, om dan de bergen te gaan. Ik heb dit soort verhalen veel gehoord in de afgelopen jaren, maar zelf nog nooit meegemaakt. Maar deze week was het dan eindelijk zover. Afgelopen dinsdag was de eerste mooie zonnige dag na twee volle weken van slecht weer. Om 10 uur besloot mijn chef dat het toch echt zonde was om binnen te zitten. Hij zou een ski-tocht gaan maken en vroeg of we zin hadden om mee te gaan.





Ter plekke werd er een mooie berg uitgezocht, de 'lille blåmannen', en 2 uur later stonden we aan de voet van de berg. Vanaf de voet zijn we op ski's omhoog gelopen naar de top (ca. 700m) om daarvandaan weer naar beneden te skiën.
 

Dit was mijn eerste 'top-tur' ooit en ik moet zeggen dat het echt een fenomenale manier van skiën is. En omdat je hier heel veel bergen hebt en maar één ski-lift, is dit de meest gebruikelijke manier van skiën.







Los van deze ski-tocht kan ik overigens vertellen dat het tot nu toe goed bevalt op het werk. Ik ben nu alweer bijna 3 maanden aan het werk. Het is een club van ongeveer 10 mensen. Er is een goede sfeer en er zit voldoende variatie en uitdaging in de projecten (zowel stedenbouwkundige als architectuurprojecten). Volgende keer wellicht wat meer over de projecten.

donderdag 7 april 2011

Ringvassøya

Afgelopen vrijdag reisden Erik en Debby weer terug naar Nederland. De rest had nog twee dagen over.  Bert, Leni en ik besloten naar Ringvassøya te gaan en daar een nacht te verblijven, terwijl Erik, Sjef en Aafke in Tromsø bleven om te langlaufen en skiën.

Bjørn - één van mijn begeleiders -  had ons aangeboden dat we in zijn hut mochten verblijven op Ringvassøya, een groot eiland noordwestelijk van Tromsø. Daar wilden we graag nog even gebruik van maken. De hut lag op een prachtige plek. Vlakbij de open zee en op een heuvel waar je alleen met sneeuwschoenen kon komen.

Vrijdag maakten we een fantastische tocht op sneeuwschoenen naar twee nabij-gelegen toppen. De enige sporen die we tegen kwamen waren van rendieren - waar we er trouwens ook vier van zagen onderweg.

dinsdag 5 april 2011

Lyngen

[met foto's van Aafke, Erik, Bert en mezelf...]

Zondagochtend (de 27e) reden we met twee volle auto's richting Lyngen. We hadden twee huisjes gereserveerd in Svensby. Dat ligt op een uurtje rijden en 20 minuten varen van Tromsø, en is normaal gesproken gemakkelijk bereikbaar. Dit keer was Svensby wat lastiger bereikbaar, want de weg naar de pont was afgesloten wegens lawinegevaar. Het had de voorgaande dagen hevig gesneeuwd, en het dorpje bij de pont was zelfs geevacueerd. Maar gelukkig kun je ook in Svensby komen via het vaste land. Dat is 100 kilometer omrijden, ruim 2,5 uur extra. Maar dat was niet erg, want het was een prachtige dag, en aan de andere kant van het gebergte was het mooi weer.

Op de eerste avond werden we, na een saunabezoek, verrast door het Noorderlicht. Het was niet heel veel, maar wel mooi (en er is dit jaar sowieso weinig Noorderlicht geweest).

Noorderlicht boven ons huisje (de achterste) in Svensby

De volgende ochtend besloten Bert, Leni, Erik (Knol), Aafke en ik om een tocht over een bevroren meer te maken, door de ongerepte sneeuw. Een tip van Erik, die het Jaegervatnet al eerder was overgestoken


uitzicht tijdens de tocht; de wolken trokken langzaam weg rondom deze toppen...


Even tot rust komen op een soort van zelfgemaakt bankje (die ultra-lichtgewicht schep, bestaande uit twee delen - handig voor in de rugzak - , had ik cadeau gekregen van m'n collega's :-)

De volgende dag besloten we om naar de Trollhytta te gaan. Leni en Aafke op sneeuwschoenen; en Bert (!), Sjef (!) Erik en ik op ski's. Erik en Debby gingen een stuk rijden naar de noordpunt van Lyngen, ook een prachtige tocht.

Voor we het wisten was Sjef al ver voor ons uit op z'n ski's; hij had de dag ervoor les gehad van Erik. De rest wachtte geduldig op Bert, die zijn lessen van twee jaar geleden leek te zijn vergeten. Tot op een afstand van 900 meter voor de hut hield hij moedig vol. De rest was al aangekomen en Sjef had gezorgd voor een vuurtje en verse thee. Bert besloot dat het genoeg was geweest en ging lopend terug naar Svensby. Door diepe sneeuw en met de ski's in de handen.



Ik ging even hoi zeggen en een kopje van Sjef z'n thee drinken, en maakte gauw aanstalten om Bert in te halen op de terugweg. Dat lukte, en terug in Svensby besloten we nog een poging te wagen. Ditmaal op sneeuwschoenen, en dat ging als een speer.

Erik besloot bij terugkomst de tocht over het meer nogmaals te maken, die wij de dag ervoor hadden gemaakt. Leni, Debby, Aafke en Sjef speelden een potje kolonisten op z'n Noors (dat is onze gratis taalcursus voor gasten). En Debby zorgde voor heerlijke soepmaaltijden. 

Het waren twee prachtige dagen!


De Trollhytta
Erik en Sjef bij de hut
Sjef begint aan de terugweg....

zondag 3 april 2011

25 maart

Het is een poosje stil geweest op deze blog, en dat heeft niet in de laatste plaats te maken gehad met de grote dag van mijn verdediging - vrijdag 25 maart - die inmiddels alweer een ruime week achter ons ligt. Het aantal slapeloze nachten van te voren viel mee, maar zenuwachtig was ik de 2, 3 weken van te voren zeker!

Vlak voor de kerst had ik mijn proefschrift ingeleverd, en begin februari was 'ie goedgekeurd door de commissie. In Noorwegen moet je niet alleen je proefschrift presenteren en verdedigen, maar krijg je 2 weken van te voren ook nog een titel van een 40 minuten durende trial lecture die je zelf moet voorbereiden. Hoewel ik een gecompliceerd thema voorgeschoteld kreeg, heb ik me toch de laatste twee weken wel vermaakt met post-constructivisme :). Ik zal jullie de details besparen.


Voor de lunch gaf ik de trial lecture, en meteen na de lunch ging ik verder met de presentatie van mijn proefschrift, dat weer 40 minuten in beslag nam. Vervolgens kregen beide opponenten 45 minuten de tijd om vragen te stellen over mijn proefschrift.


Het echte verdedigen was het gedeelte dat ik het ergst vreesde. Maar niets te vrezen, bleek achteraf. Ik had het tot mijn eigen verbazing echt naar m'n zin. Voor ik het wist waren de vragenuurtjes alweer voorbij en werden de flessen champagne open getrokken. Wat een ontzettend euforisch gevoel toen ik opeens met een glas champagne in mijn handen stond, en mijn begeleiders, de commissie, Erik, Leni, Bert, Aafke, Sjef, Erik en Debby, en mijn vrienden en collega's me allemaal feliciteerden met mijn nieuwe titel.


Terwijl wij tussendoor even naar huis gingen om bij te komen (want dat was ook wel nodig) en om allemaal leuke cadeaus uit te pakken, gingen een aantal meiden van mijn vakgroep verder om het feest voor diezelfde avond te organiseren. De avond was perfect, met goed eten, door de meiden zelfgebakken taarten, mooie speeches, goede muziek, nog meer perfect uitgekozen cadeaus en een fantastisch gezelschap. Ik had nooit verwacht dat deze hele dag zo geweldig kon worden.

En dit was nog maar het begin van een hele mooie en gezellige week met Aafke, Sjef, Debby, Erik, Leni en Bert. Daarover volgt snel meer. En misschien komen er nog wat extra foto's bij deze blog, als ik ook de foto's van Bert heb ontvangen.

Tot later!!

Dr. Knol  :)