Vlak voor de kerst had ik mijn proefschrift ingeleverd, en begin februari was 'ie goedgekeurd door de commissie. In Noorwegen moet je niet alleen je proefschrift presenteren en verdedigen, maar krijg je 2 weken van te voren ook nog een titel van een 40 minuten durende trial lecture die je zelf moet voorbereiden. Hoewel ik een gecompliceerd thema voorgeschoteld kreeg, heb ik me toch de laatste twee weken wel vermaakt met post-constructivisme :). Ik zal jullie de details besparen.
Voor de lunch gaf ik de trial lecture, en meteen na de lunch ging ik verder met de presentatie van mijn proefschrift, dat weer 40 minuten in beslag nam. Vervolgens kregen beide opponenten 45 minuten de tijd om vragen te stellen over mijn proefschrift.
Het echte verdedigen was het gedeelte dat ik het ergst vreesde. Maar niets te vrezen, bleek achteraf. Ik had het tot mijn eigen verbazing echt naar m'n zin. Voor ik het wist waren de vragenuurtjes alweer voorbij en werden de flessen champagne open getrokken. Wat een ontzettend euforisch gevoel toen ik opeens met een glas champagne in mijn handen stond, en mijn begeleiders, de commissie, Erik, Leni, Bert, Aafke, Sjef, Erik en Debby, en mijn vrienden en collega's me allemaal feliciteerden met mijn nieuwe titel.
Terwijl wij tussendoor even naar huis gingen om bij te komen (want dat was ook wel nodig) en om allemaal leuke cadeaus uit te pakken, gingen een aantal meiden van mijn vakgroep verder om het feest voor diezelfde avond te organiseren. De avond was perfect, met goed eten, door de meiden zelfgebakken taarten, mooie speeches, goede muziek, nog meer perfect uitgekozen cadeaus en een fantastisch gezelschap. Ik had nooit verwacht dat deze hele dag zo geweldig kon worden.
En dit was nog maar het begin van een hele mooie en gezellige week met Aafke, Sjef, Debby, Erik, Leni en Bert. Daarover volgt snel meer. En misschien komen er nog wat extra foto's bij deze blog, als ik ook de foto's van Bert heb ontvangen.
Tot later!!
Dr. Knol :)
