"Met Hedda de bergen in..." (gastblog van Bert en Leni)

Een korte vakantie om (vooral) Hedda even te zien.

Maaike en Hedda halen ons af van het vliegveld. Hedda is diep onder de indruk van al die reizigers om haar heen en van de bagagetransportband. Gelukkig is thuis het ijs snel gebroken.

Op donderdag moeten we natuurlijk op pulktur in de 'achtertuin'. Voor het eerst in twee jaar gebruiken we de sneeuwschoenen weer. Uiteraard zoeken we de plekken op waar ze echt nodig zijn. 

Ondanks de voorspellingen (hele week vooral regen) wordt het weer steeds beter. We moeten dus ook maar Varden op. We gaan weer op sneeuwschoenen, maar Hedda gaat nu bij Maaike in de draagzak. Varden verveelt nooit. Op een paar plekken zie je aan drie kanten water. Bergen op de achtergrond en sneeuw op de voorgrond. Typisch Noorwegen, vooral als je bedenkt dat je amper iemand tegenkomt en het er altijd stil is.

Op vrijdag willen we naar Nattmålsfjellet, maar de brug naar Kvaløya is geblokkeerd. We wachten niet, maar gaan naar de Fjellheis. Bovenop is het windstil, zonnig en verlaten. We gaan op sneeuwschoenen naar Fløya. Dat is een uitzichtpunt op bijna 700 meter hoogte. We klimmen 250 meter door een maagdelijk wit landschap. Heerlijke tocht. Hedda is tijdens de terugtocht wakker. Ze vindt het prachtig in de draagzak en schommelt vrolijk mee.

Op zaterdag krijgen we te maken met de originele weersverwachting. De bebouwde kom verandert in bagger. We blijven lekker thuis en vermaken ons met Hedda.

In de loop van de zondag zal het gaan regenen en waaien. De ochtend is droog, windstil en bewolkt. We gaan dus direct met zijn vijven naar Nattmålsfjellet. Onderweg in de auto begint het licht te regenen. Maaike overtuigt ons om het toch maar te proberen. Gelukkig zet de regen niet door. We lopen op sneeuwschoenen en die hebben we nodig ook. Zo'n besneeuwde omgeving met overal donkere wolken om je heen is toch ook mooi. Hedda slaapt op de heenweg en geniet wakker van de terugweg.

Wat zullen maandag en dinsdag nog brengen? Als het het vermelden waard is, volgt er nog een gastblogje.

Nattmålsfjellet op sneeuwschoenen

Onze eerste topptur op sneeuwschoenen met z'n drieën is een feit! Zaterdag liepen we vanaf Kattfjordeidet naar Nattmålsfjellet. Het werd de mooiste tocht van het jaar tot nu toe. Alleen op de top kwamen we twee mensen tegen. Zij liepen een andere route, dus we hadden deze berg (nou ja, heuvel...) vrijwel voor ons zelf.

Ersfjord in de achtergrond

Met z'n drieën bovenop Nattmålsfjellet

Terug bij de auto na een geweldige tocht. Allemaal blij :-)

Fjellheisen

Woensdag was het zo'n mooie Noorse paasdag (voor de Noren is het ongeveer een week pasen). Wij gingen een middagje de berg op.

Stoere zonnebrillen! Onderaan fjellheisen, klaar om met de kabelbaan naar boven te gaan.

Een uitzicht dat nooit verveelt!

Hedda slaapt nog steeds graag een uurtje in de draagzak.

 Erik op het topje in de verte.

Op de terugweg naar het lager gelegen restaurant voor wafels (M), koffie (E), een broodje en druifjes (Hedda)

Pulktur

De winter was dit jaar niet om over naar huis te schrijven. Laat ik het toch maar doen :-).

Al wekenlang lag onze fjellpulk te wachten om met z'n drieën tochtjes door de sneeuw te maken. In januari, februari en het eerste gedeelte van maart was het te koud, of het regende of stormde juist. Op de dagen dat de temperatuur, neerslag en wind wél aanvaardbaar waren voor een pulktur, was er geen noemenswaardige sneeuw. Terwijl het weer eerder deze maand bar en boos was, vlogen Hedda en ik naar de Nederlandse lente.

Bij terugkomst kregen we hier meteen een paar mooiere dagen en kon de pulk eindelijk uitgeprobeerd worden. Na een paar oefentochtjes te voet, pakten we zaterdag onze ski's uit de berging om dit jaar voor het eerst een stukje te gaan skiën. Met een slapend meisje in de pulk. Wat was het heerlijk om weer door de sneeuw te glijden. Tot een week geleden hoopte ik dat de winter heel snel voorbij zou zijn. Nu mag hij nog wel even blijven.

Telegrafbukta

Gisteren was ik met Hedda op Telegrafbukta. Na een paar bewolkte dagen was het helder en ik had zin om de zon te zien. Daar is de zuidpunt van het eiland een perfecte plek voor.  De zon komt inmiddels rond 9.45 op en gaat om 14.15 weer onder. Om 12.30 parkeerde ik bij Telegrafbukta, wat aan de late kant was, want de zon verdween langzaam weer achter de bergen.

Maar het licht was prachtig. Ik slenterde rond, nam alle tijd op Telegrafbukta en volgde daarna het nieuwe pad rondom Sydspissen. Na ook een kort bezoekje aan Tromsø museum, werd Hedda na twee uur rondslenteren wakker en waren we klaar om terug naar huis te rijden. Wat is het toch fijn om op zo'n prachtige plek te wonen.

 Is er een mooiere plek om een slaapje te doen?

Op de pier in Telegrafbukta, het "stadspark" van Tromsø

12.30 uur, de zon verdwijnt achter de bergen

 Wandelend door het rustige, ijzige, mooie Telegrafbukta :-)

 Uitzicht richting vasteland

De zon is verdwenen achter de bergen, maar verlicht de toppen van Kvaløya nog

Turbaby

Vorige week is officieel "Friluftslivets År 2015" van start gegaan, een initiatief van de overheid om de bevolking nóg meer buiten te krijgen. Op de dag van de officiële opening hebben we heel symbolisch Hedda lid gemaakt van DNT - de Noorse toeristenvereniging (de Noorse vereniging van buitensporters dekt de lading beter).

Ik heb één goed voornemen voor 2015 en dat is af en toe eens met een tocht mee te gaan van Barnas Turlag (de kinderafdeling van DNT). Het lijkt me een leuke manier om nieuwe mensen te ontmoeten. Gisteren stond ik samen met twaalf gelijkgestemde moeders achter hun kinderwagens op een parkeerplaats op Kvaløysletta, klaar voor de start van de eerste tocht. Deze dag was speciaal gekozen om de zon te kunnen zien, die gisteren voor het eerst weer tien minuten boven de bergen uit piepte.

We liepen naar een skihut op Storelva. Een uurtje lopen door -10 graden. Tussendoor zagen we inderdaad de zon. Iedereen was dolblij, want de meeste van mijn mede-wandelaarsters hadden de zon toch ruim twee maanden niet gezien. Op Storelva werden traditionele solboller geserveerd en kregen al onze sportieve baby's een DNT cadeautje. Na een gezellig uurtje opwarmen gingen we weer de kou in. De baby's in hun donszakken, wij in onze donsjassen, om de vijf kilometer terug naar de auto's te lopen. Ik vond het een geslaagd uitje en een perfecte manier om nieuwe mensen te leren kennen. Ik ga gauw weer mee!

Om half drie, onderweg naar huis, nog prachtig licht. 

mørketid / fargetid

We zitten midden in de mørketid. De donkere tijd. Sinds eind november komt de zon niet meer boven de horizon. Zolang de hemel wolkenvrij is, is dit geen probleem en zou je de mørketid eerder de fargetid kunnen noemen. De kleurentijd. Maar de laatste week is het bar en boos, met dikke bewolking, harde wind, regen en sneeuw. Het is hele dagen donker, met tussen 10.00 en 13.30 uur slechts een beetje schemer. Toch, als je eenmaal goed aangekleed buiten bent, is het weer fijn om de frisse lucht op te snuiven. Overal hangt kerstverlichting en de sneeuw knispert lekker onder je schoenzolen. Vlak voordat de mørketid begon was Sjef een weekje op bezoek. Hij heeft prachtige dagen gehad, met veel gekleurde luchten. Bijna elke dag liet de zon zich nog even zien boven de bergen. Niet meer dan een half uurtje, maar hij was er. Voor Sjef geen mørketid, maar fargetid. Hieronder een aantal foto's van de afgelopen weken.

Eind november: fargetid, zonsopgang én -ondergang ineen

Vanaf Håkøya, begin november 

 Een eenzame kajakker in de bijtende kou, maar met prachtig uitzicht

 Bezoek van Sjef

 Eind november, op walvissafari naar Vassstrand; dit keer geen walvissen gespot, wel uitgewaaid

Boven en onder: uitzicht op Senja vanaf Vasstrand 

 Nogmaals fargetid vanaf het balkon

En hier het meest kleurrijke plaatje. Ons stralende zonnetje in de mørketid!