Maaike en Hedda halen ons af van het vliegveld. Hedda is diep onder de indruk van al die reizigers om haar heen en van de bagagetransportband. Gelukkig is thuis het ijs snel gebroken.
Op donderdag moeten we natuurlijk op pulktur in de 'achtertuin'. Voor het eerst in twee jaar gebruiken we de sneeuwschoenen weer. Uiteraard zoeken we de plekken op waar ze echt nodig zijn.
Ondanks de voorspellingen (hele week vooral regen) wordt het weer steeds beter. We moeten dus ook maar Varden op. We gaan weer op sneeuwschoenen, maar Hedda gaat nu bij Maaike in de draagzak. Varden verveelt nooit. Op een paar plekken zie je aan drie kanten water. Bergen op de achtergrond en sneeuw op de voorgrond. Typisch Noorwegen, vooral als je bedenkt dat je amper iemand tegenkomt en het er altijd stil is.
Op vrijdag willen we naar Nattmålsfjellet, maar de brug naar Kvaløya is geblokkeerd. We wachten niet, maar gaan naar de Fjellheis. Bovenop is het windstil, zonnig en verlaten. We gaan op sneeuwschoenen naar Fløya. Dat is een uitzichtpunt op bijna 700 meter hoogte. We klimmen 250 meter door een maagdelijk wit landschap. Heerlijke tocht. Hedda is tijdens de terugtocht wakker. Ze vindt het prachtig in de draagzak en schommelt vrolijk mee.
Op zaterdag krijgen we te maken met de originele weersverwachting. De bebouwde kom verandert in bagger. We blijven lekker thuis en vermaken ons met Hedda.
In de loop van de zondag zal het gaan regenen en waaien. De ochtend is droog, windstil en bewolkt. We gaan dus direct met zijn vijven naar Nattmålsfjellet. Onderweg in de auto begint het licht te regenen. Maaike overtuigt ons om het toch maar te proberen. Gelukkig zet de regen niet door. We lopen op sneeuwschoenen en die hebben we nodig ook. Zo'n besneeuwde omgeving met overal donkere wolken om je heen is toch ook mooi. Hedda slaapt op de heenweg en geniet wakker van de terugweg.