Rostahytta

Vanochtend hebben we voor het eerst in korte broek en t-shirt buiten ontbeten! Het is een graad of 13, windstil, en op het balkon voelt het zeker als 20 graden. Heerlijk! Deze dag zal vooral bestaan uit caffe lattes op het balkon :-)

Tussendoor nog een paar foto's van onze tocht van vorig weekend naar de Rostahytta. Dit is een hut van de Noorse toeristenvereniging, gelegen in het Rostadal, een ruime 2 uur rijden vanaf Tromsø. Je kunt in deze hutten overnachten als je een sleutel hebt, die je vervolgens tegen een kleine vergoeding toegang geeft tot alle hutten van de toeristenvereniging in Noorwegen. De hutten zijn overal van voorzien, behalve stromend water en elektriciteit. Maar koken kan op een gasstel, en vers water haal je uit de rivier.

De Rostahytta

Het werd een mooie, maar zware sneeuwschoentocht, omdat we regelmatig "door de sneeuw" zakten. Dat is een typisch mei-verschijnsel, als de sneeuw van onderen weg smelt. Holle paden, zou je het kunnen noemen.

We hoefden niet op tijd te starten met de tocht, want donker wordt het al een poosje niet meer.

Na ruim vijf uur lopen, kwamen we rond negen uur 's avonds bij de hut aan. Een prachtige hut, op een prachtige locatie.

En we hadden deze hut voor ons alleen. Erik steekt de open haard aan.

Terwijl het zaterdag nog af en toe licht sneeuwde, liepen we zondag onder een strakblauwe hemel terug bij een graad of 10. Door onze eigen sporen, dat maakte de terugweg een stuk gemakkelijker.

polar pioneer

Nadat ik een paar jaar lang onderzoek heb gedaan naar  olie- en gasontwikkelingen in het noorden van Noorwegen, zag ik gisteren voor het eerst een boorplatform. Nietsvermoedend kwamen we ons bed uit, keken uit het raam, en hadden opeens onderstaand uitzicht. Best imponerend, zo'n gigantisch monster.

De Polar Pioneer heet hij, gebouwd voor Arctische omstandigheden: hij kan boren tot 500 meter diep, en tolereert golven tot 33 meter hoog.

Op deze foto wordt hij nog naar z'n aanlegplaats geloodst door sleepboten. In totaal heeft hij een paar honderd kilometer afgelegd vanuit de Barentszzee om hier aan te komen voor onderhoud. Als dat gebeurd is, gaat hij terug naar de open zee, om de toekomst van de Noorse economie veilig te stellen.

Tønsvik - Tromsdalen

Voor wie nog niet genoeg heeft van onze sneeuwverhalen, hier de laatste van een pasen-drieluik over sneeuw- en ski-avonturen  :-)

Eerste paasdag was hier, net als bij jullie, een zonovergoten dag. Extra lekker, omdat het hier toch een hele poos erg wisselvallig is geweest. We pakten om 9.00 uur een met sportieve Noren en ski's volgeladen bus richting Tønsvik, en zijn vanaf daar de 26 kilometer terug geskied naar Tromsdalen. Door de bergen, over de nog steeds helemaal witte sneeuwvlaktes. Na het bedwingen van 700 hoogtemeters (en de bijbehorende afdalingen) stapten we na 5,5 uur van onze ski's: uitgeput, met rood-verbrande gezichten, maar helemaal voldaan. Wat een topdag!

De route van Tønsvik naar Tromsdalen

Kjølen

Woensdagmiddag om 12.00 uur begint pasen voor de meeste Noren. Dan sluiten de universiteiten en kantoren hun deuren. Wij stonden gisterochtend (donderdag) op tijd op onze ski's richting Kjølen; op Kvaløya, met het startpunt direct aan de andere kant van de brug. We vonden dat we zo'n berg ook eens op onze fjellski's moesten proberen (lange latten met stalen kanten - de derde variant ski's die we inmiddels hebben). Een beetje Noor heeft aan 2 paar ski's niet genoeg, en daar horen wij inmiddels ook bij :-).

Na 2,5 uur bereikten we de top op 800 meter hoogte, en om half 2 stonden we weer beneden bij de auto. Omhoog was een eitje, maar zo'n afdaling gaat toch een stuk gemakkelijker, sneller, en gecontroleerder op alpine/randonnee ski's. Wel weer een prachtige tocht!

Fijne paasdagen!!

Tromsø op de achtergrond. Startpunt iets rechts van de brug

Store Blåmannen op de achtergrond

De top op ca. 800 meter

  De route

Lille Blåmannen

We hebben inmiddels vernomen dat het in Nederland lekker warm lenteweer is.

Hier zitten we in de 'lente-winter'. Dit betekent mild winterweer: het seizoen ook waarin de meeste ski-trips gemaakt worden. Veel licht en zon. Temperaturen tussen de nul en vijf graden. Er valt deze winter waarschijnlijk geen nieuwe sneeuw meer, maar er ligt nog voldoende in de bergen om nog minstens een maand mee vooruit te kunnen.

Het is een algemeen geaccepteerd verschijnsel dat Noren af en toe ter plekke vrij nemen als het mooi weer is, om dan de bergen te gaan. Ik heb dit soort verhalen veel gehoord in de afgelopen jaren, maar zelf nog nooit meegemaakt. Maar deze week was het dan eindelijk zover. Afgelopen dinsdag was de eerste mooie zonnige dag na twee volle weken van slecht weer. Om 10 uur besloot mijn chef dat het toch echt zonde was om binnen te zitten. Hij zou een ski-tocht gaan maken en vroeg of we zin hadden om mee te gaan.

Ter plekke werd er een mooie berg uitgezocht, de 'lille blåmannen', en 2 uur later stonden we aan de voet van de berg. Vanaf de voet zijn we op ski's omhoog gelopen naar de top (ca. 700m) om daarvandaan weer naar beneden te skiën.
 
Dit was mijn eerste 'top-tur' ooit en ik moet zeggen dat het echt een fenomenale manier van skiën is. En omdat je hier heel veel bergen hebt en maar één ski-lift, is dit de meest gebruikelijke manier van skiën.

Los van deze ski-tocht kan ik overigens vertellen dat het tot nu toe goed bevalt op het werk. Ik ben nu alweer bijna 3 maanden aan het werk. Het is een club van ongeveer 10 mensen. Er is een goede sfeer en er zit voldoende variatie en uitdaging in de projecten (zowel stedenbouwkundige als architectuurprojecten). Volgende keer wellicht wat meer over de projecten.

Ringvassøya

Afgelopen vrijdag reisden Erik en Debby weer terug naar Nederland. De rest had nog twee dagen over.  Bert, Leni en ik besloten naar Ringvassøya te gaan en daar een nacht te verblijven, terwijl Erik, Sjef en Aafke in Tromsø bleven om te langlaufen en skiën.

Bjørn - één van mijn begeleiders -  had ons aangeboden dat we in zijn hut mochten verblijven op Ringvassøya, een groot eiland noordwestelijk van Tromsø. Daar wilden we graag nog even gebruik van maken. De hut lag op een prachtige plek. Vlakbij de open zee en op een heuvel waar je alleen met sneeuwschoenen kon komen.

Vrijdag maakten we een fantastische tocht op sneeuwschoenen naar twee nabij-gelegen toppen. De enige sporen die we tegen kwamen waren van rendieren - waar we er trouwens ook vier van zagen onderweg.

Lyngen

[met foto's van Aafke, Erik, Bert en mezelf...]

Zondagochtend (de 27e) reden we met twee volle auto's richting Lyngen. We hadden twee huisjes gereserveerd in Svensby. Dat ligt op een uurtje rijden en 20 minuten varen van Tromsø, en is normaal gesproken gemakkelijk bereikbaar. Dit keer was Svensby wat lastiger bereikbaar, want de weg naar de pont was afgesloten wegens lawinegevaar. Het had de voorgaande dagen hevig gesneeuwd, en het dorpje bij de pont was zelfs geevacueerd. Maar gelukkig kun je ook in Svensby komen via het vaste land. Dat is 100 kilometer omrijden, ruim 2,5 uur extra. Maar dat was niet erg, want het was een prachtige dag, en aan de andere kant van het gebergte was het mooi weer.

Op de eerste avond werden we, na een saunabezoek, verrast door het Noorderlicht. Het was niet heel veel, maar wel mooi (en er is dit jaar sowieso weinig Noorderlicht geweest).

Noorderlicht boven ons huisje (de achterste) in Svensby

De volgende ochtend besloten Bert, Leni, Erik (Knol), Aafke en ik om een tocht over een bevroren meer te maken, door de ongerepte sneeuw. Een tip van Erik, die het Jaegervatnet al eerder was overgestoken

uitzicht tijdens de tocht; de wolken trokken langzaam weg rondom deze toppen...

Even tot rust komen op een soort van zelfgemaakt bankje (die ultra-lichtgewicht schep, bestaande uit twee delen - handig voor in de rugzak - , had ik cadeau gekregen van m'n collega's :-)

De volgende dag besloten we om naar de Trollhytta te gaan. Leni en Aafke op sneeuwschoenen; en Bert (!), Sjef (!) Erik en ik op ski's. Erik en Debby gingen een stuk rijden naar de noordpunt van Lyngen, ook een prachtige tocht.

Voor we het wisten was Sjef al ver voor ons uit op z'n ski's; hij had de dag ervoor les gehad van Erik. De rest wachtte geduldig op Bert, die zijn lessen van twee jaar geleden leek te zijn vergeten. Tot op een afstand van 900 meter voor de hut hield hij moedig vol. De rest was al aangekomen en Sjef had gezorgd voor een vuurtje en verse thee. Bert besloot dat het genoeg was geweest en ging lopend terug naar Svensby. Door diepe sneeuw en met de ski's in de handen.

Ik ging even hoi zeggen en een kopje van Sjef z'n thee drinken, en maakte gauw aanstalten om Bert in te halen op de terugweg. Dat lukte, en terug in Svensby besloten we nog een poging te wagen. Ditmaal op sneeuwschoenen, en dat ging als een speer.

Erik besloot bij terugkomst de tocht over het meer nogmaals te maken, die wij de dag ervoor hadden gemaakt. Leni, Debby, Aafke en Sjef speelden een potje kolonisten op z'n Noors (dat is onze gratis taalcursus voor gasten). En Debby zorgde voor heerlijke soepmaaltijden. 

Het waren twee prachtige dagen!

De Trollhytta

Erik en Sjef bij de hut

Sjef begint aan de terugweg....