zaterdag 25 mei 2013

Arnøya


Op donderdag 16 mei stapten we na het werk in de auto voor een weekendje op Arnøya. Vrijdag was de nationale feestdag: een vrije dag en een mooie gelegenheid om een plek te bezoeken die je niet zomaar in twee dagen bezoekt. Arnøya ligt hemelsbreed vrij dichtbij Tromsø. Toch is het bijna vier uur rijden om bij de pont bij Skjervøy te komen. Rond elf uur 's avonds kwamen we aan bij het huisje dat we hadden gereserveerd in Årviksand. Het was nog volop licht. De zon scheen zelfs nog laag aan de horizon, want sinds vorig weekend gaat de zon niet meer onder.

Op de pont

Onderaan ons huisje in Årviksand

We hadden veel enthousiaste verhalen gehoord van collega's die een hut hebben op Arnøya of er zijn geweest om een berg te beklimmen. Toch is Arnøya net als Vannøya een rustig eiland dat nauwelijks door toeristen wordt bezocht.


Op vrijdagochtend scheen de zon, maar stond er een flinke wind aan de noordkant van het eiland. We wilden graag nog één skitocht maken dit seizoen; naar Store Trolltinden (850 m) aan de zuidkant van het eiland, boven het gehuchtje Akkarvik. Een mooie blikvanger, want op deze berg staat een zendmast die goed vanuit de wijde omgeving te zien is. 

Store Trolltinden aan de andere kant van het water, met de mast tussen de wolken

De route die wij omhoog namen, loopt via de achterkant van de berg en is niet te zien op deze foto

Het is hier al een paar weken relatief warm geweest, dus we hoopten dat er nog genoeg sneeuw lag. De verschillen in hoeveelheid sneeuw zijn heel lokaal en juist Store Trolltinden was nog mooi bedekt. Vanaf zeeniveau, waar we de auto parkeerden, konden we al op onze ski's omhoog lopen. En dat op 17 mei!


De gemarkeerde winterroute was lang en daardoor pittig. De route maakt een flinke omweg om een steiler stuk te ontwijken. Op 500 meter hoogte belandden we op een vangrail om pauze te nemen. Een maf gezicht, zo'n vangrail op een berg, en één van de weinige tekenen dat er een weg met haarspeldbochten omhoog gaat naar de zendmast.



Het laatste stuk viel uiteindelijk mee en het uitzicht onderweg was geweldig.




De mast kwam in zicht en was nog veel groter dan we hadden verwacht.



Bovenop, waar het opeens stevig waaide, namen we een korte fotopauze. Daarna gingen de vellen snel van de ski’s en begonnen we aan de terugweg door langzame, maar goed controleerbare natte sneeuw. We besloten de korte terugweg te nemen. Een klein half uurtje nadat we weg skieden bij de mast, stonden we naast de auto. Uiteindelijk was het een tocht van bijna vijf uur. De mooiste skitocht van het jaar.

Zaterdag stond in groot contrast met vrijdag. Het regende en we maakten een wandeling langs de kust, maar gebruikten de dag vooral om in het huisje te lezen.



Pas ’s avonds klaarde het op en maakten we nog een autotocht om rendieren, arenden en hazen te spotten. Dat is allemaal gelukt.


Zondagochtend hingen de wolken weer laag en we besloten op tijd de pont terug te nemen. Toen we op de E6 terecht kwamen, brak de hemel open en steeg de temperatuur richting 20 graden. Dat is tot dit weekend onveranderd gebleven.