Op donderdag 16
mei stapten we na het werk in de auto voor een weekendje op Arnøya. Vrijdag was
de nationale feestdag: een vrije dag en een mooie gelegenheid om een plek
te bezoeken die je niet zomaar in twee dagen bezoekt. Arnøya ligt hemelsbreed
vrij dichtbij Tromsø. Toch is het bijna vier uur rijden om bij
de pont bij Skjervøy te komen. Rond elf uur 's avonds kwamen we aan bij het huisje dat we hadden gereserveerd in Årviksand. Het was nog volop licht.
De zon scheen zelfs nog laag aan de horizon, want sinds vorig weekend gaat de
zon niet meer onder.
Op de pont
Onderaan ons huisje in Årviksand
We hadden veel
enthousiaste verhalen gehoord van collega's die een hut hebben op Arnøya of er zijn geweest om een berg te beklimmen. Toch is Arnøya net als Vannøya een rustig eiland dat nauwelijks door
toeristen wordt bezocht.
Op vrijdagochtend
scheen de zon, maar stond er een flinke wind aan de noordkant van het
eiland. We wilden graag nog één skitocht maken dit seizoen; naar Store
Trolltinden (850 m) aan de zuidkant van het eiland, boven het gehuchtje
Akkarvik. Een mooie blikvanger, want op deze berg staat een zendmast die
goed vanuit de wijde omgeving te zien is.
Store Trolltinden aan de andere kant van het water, met de mast tussen de wolken
De route die wij omhoog namen, loopt via de achterkant van de berg en is niet te zien op deze foto
Het is hier al een paar weken relatief warm geweest, dus we hoopten dat er nog genoeg
sneeuw lag. De verschillen in hoeveelheid sneeuw zijn heel lokaal en juist Store Trolltinden was nog mooi bedekt. Vanaf zeeniveau, waar we de auto
parkeerden, konden we al op onze ski's omhoog lopen. En dat op 17 mei!
De gemarkeerde
winterroute was lang en daardoor pittig. De route maakt een flinke
omweg om een steiler stuk te ontwijken. Op 500 meter hoogte belandden we op een
vangrail om pauze te nemen. Een maf gezicht, zo'n vangrail op een berg, en één van de weinige tekenen dat er een weg met haarspeldbochten omhoog gaat naar de zendmast.
Het laatste stuk
viel uiteindelijk mee en het uitzicht onderweg was geweldig.
De mast kwam in zicht en was nog veel groter
dan we hadden verwacht.
Bovenop, waar het opeens stevig waaide, namen we een korte
fotopauze. Daarna gingen de vellen snel van de ski’s en begonnen we aan de
terugweg door langzame, maar goed controleerbare natte sneeuw. We besloten de korte terugweg te nemen. Een klein half uurtje nadat we weg skieden bij de mast,
stonden we naast de auto. Uiteindelijk was het een tocht van bijna vijf
uur. De mooiste skitocht van het jaar.
Zaterdag stond in
groot contrast met vrijdag. Het regende en we maakten een wandeling langs de
kust, maar gebruikten de dag vooral om in het huisje te lezen.
Pas ’s avonds klaarde
het op en maakten we nog een autotocht om rendieren, arenden en hazen te
spotten. Dat is allemaal gelukt.
Zondagochtend hingen de wolken weer laag en we besloten op tijd de pont terug te nemen.
Toen we op de E6 terecht kwamen, brak de hemel open en steeg de temperatuur
richting 20 graden. Dat is tot dit weekend onveranderd gebleven.
