Njunnás

Lyngen is één van de spectaculaire berggebieden rondom Tromsø waar we vaak met bezoek naar toe gaan. Ook met mijn ouders hebben we vele weekenden doorgebracht in Svensby, op het noordelijk gedeelte van het schiereiland. Het zuidelijk gedeelte hebben we tot nu toe grotendeels laten liggen, tot vrijdag, toen we met z'n allen klaar waren voor een nieuw uitzicht.

We kozen een flinke heuvel bij Lakselvbukt uit om te beklimmen: Njunnás, 474 meter hoog (en daarmee net geen echte berg). De beklimming naar 474 meter hoogte had de allure van een echte berg. Het pad ging behoorlijk steil omhoog door een glibberig bos, en vlak onder de top moesten we bijna klauterend de laatste hoogtemeters afleggen.

Het uitzicht als beloning was prachtig, ook al lag Jiehkkevarri, de hoogste berg van Troms (1834 meter) naast ons in de wolken.

Uitzicht op Lyngen in noordelijke richting

Richting Balsfjord

Het was iets aan de frisse kant voor een zomertocht, maar we vonden een mooie beschutte plek om een broodje te eten en de handschoenen en mutsen tevoorschijn te toveren, om daarna nog rustig rond te lopen en foto's te maken. De zon brak zelfs nog tien minuutjes door de wolken heen. 

Zomervakantie

Na een maand lang klussen zijn we een ruime week geleden verhuisd naar ons nieuwe, eigen huis. We hebben 10 volle dagen lang fantastische hulp gehad van Bert en Leni met onder andere schuren, behangen en verven. We zijn hartstikke blij met het eindresultaat en we zijn onze hulptroepen (die het klussen zagen als een investering in hun vakantiehuis) ontzettend dankbaar. Van het nieuwe balkon hebben we al goed gebruik gemaakt, want het waren zonnige, warme (20+) klusdagen.

Vanaf het balkon (boven en onder). Het mooiste uitzicht van Tromsø!

Lunch op het balkon

Het verhuizen ging vrij gemakkelijk, want een groot deel van de spullen kon schuin omhoog worden gestoken, van het oude balkon naar ons nieuwe balkon.

Tussendoor namen we af en toe de tijd om een mooie wandeling over het eiland te maken, of om te picknicken op een mooie plek.

Picknicken in Lyfjord

Afgelopen week (onze laatste vakantieweek) hadden we tijd voor een paar tochten. Maandag begonnen we met een wandeling naar Gråtinden op Ringvassøya, waar we niet lang geleden nog vanaf skieden. Ondanks de stevige, koude wind, werd het een mooie tocht. Het contrast met midden mei was groot.

Op dinsdag begonnen m'n ouders en ik op tijd met een wandeling naar Kjølen (790 m) op Kvaløya. Een mooie en toegankelijke wandeling naar een plek die we vanuit ons nieuwe keukenraam zien liggen. De temperatuur was weer iets gestegen en er kon zelfs in korte broek worden gelopen. Onderweg kwamen we regelmatig kleine groepjes rendieren tegen.

Een goed pad tijdens de eerste helft van de wandeling, uitzicht op Nordtinden

Wegwijzers op de tweede helft richting de top, waar geen duidelijk pad meer loopt

 Uitzicht op Store Blåmannen in het westen

 Bovenop Kjølen, 790 m

Bezoek

Bij Polaria

Het was een fijne week met Bhric, Debby en Erik. Behalve het dagje Sommarøy hebben we een paar kortere uitstapjes gemaakt in en om Tromsø. Onder andere naar Polaria en fjellheisen. En voor het eerst in al die jaren had ik een goed excuus om naar Leo’s Lekeland te gaan (een overdekt speelparadijs). Volgens broerlief had ik er even veel plezier als Bhric :-)

Erik heeft aardig wat uurtjes geholpen met het klussen in ons nieuwe huis. Inmiddels is de gang helemaal gestript en de kaal geschuurde trap heeft een paar nieuwe lagen lak. Het verhuizen is een paar weken uitgesteld, aangezien we ons oude huis nog tot augustus hebben. Dat maakt het klussen een stuk gemakkelijker. De volgende hulptroepen (mijn ouders) zijn vandaag onderweg hier naar toe.

Hierbij nog een paar foto’s van het bezoek.

Met fjellheisen de berg op

 Debby, Erik en Bhric op de berg

Uitzicht op Tromsø 

Erik en Bhric boven Tromsø 

Uitzicht op ons nieuwe (en oude) huis

Eendjes voeren op Rundvannet, naast ons huis

Sommarøy

We hebben bezoek van Bhric, Debby en Erik. Voor de bijna tweejarige Bhric is alles nieuw en het is alleen daarom al prachtig om met dat lieve kleine mannetje op stap te gaan. Zo gingen we afgelopen vrijdag een dagje naar Sommarøy. Erik en Debby zijn daar vier jaar geleden samen met ons in de winter geweest, maar hebben Sommarøy nog nooit in de zomer gezien.

We hadden geluk met het weer en we maakten een mooie autorit. Onderweg kwamen we verschillende groepjes rendieren tegen. Op Sommarøy gingen we picknicken op het strand. We liepen daarna naar een heuveltje vanwaar je uitzicht hebt over de open zee. Voor Bhric was alles nieuw en prachtig. Voor ons was het daarom des te mooier.

Zomer

Sinds midden mei was het hier volop zomer. Drie hele weken lang. Mei werd een recordwarme maand en op 1 juni werd in de buurt van Tromsø zelfs 28,3 graden gemeten. Al hebben we behoorlijk wat zon gevangen, de focus lag vooral op huizen kopen en alles dat daarbij komt kijken. En dat is gelukt. We hebben het huis van de bovenbuurman gekocht en we zijn er hartstikke blij mee.

We kijken er enorm naar uit om begin juli te gaan verhuizen.  Dat wordt eenvoudig, want we hoeven maar één straat omhoog. Binnenkort zullen we wat foto's plaatsen van het fenomenale uitzicht vanaf ons nieuwe, grote balkon. Vanaf daar hebben we 180 graden uitzicht naar het noorden, het vasteland, het centrum van Tromsø, en de bergen van Malangen in het zuiden. Vanuit het keukenraam kijken we naar Kvaløya. Niet gek om bijna op de top van het eiland te wonen. We hebben er zin in!

Inmiddels is het weer omgeslagen. Een mooie gelegenheid om een paar foto's te plaatsen van de momenten waarop we de afgelopen weken niet bezig waren met huizen kopen. We hebben in dat zomerse weer een paar korte tochtjes gemaakt, een frisse duik in de zee genomen, en menig broodje fiskeburger gegeten op een steigertje aan het meertje naast ons huis (die laatste twee activiteiten zijn niet vastgelegd...).

Tromsø in de zon, vanaf Movikhammeren.

Movikhammeren

 Een tocht loggen op Jamnfjellet, Kvaløya

 Bovenop Brosmetinden

 Uitzicht op Sessøya vanaf Brosmetinden. 

 Lunchpauze

Uitzicht richting Rekvik en Skamtinden

Arnøya

Op donderdag 16 mei stapten we na het werk in de auto voor een weekendje op Arnøya. Vrijdag was de nationale feestdag: een vrije dag en een mooie gelegenheid om een plek te bezoeken die je niet zomaar in twee dagen bezoekt. Arnøya ligt hemelsbreed vrij dichtbij Tromsø. Toch is het bijna vier uur rijden om bij de pont bij Skjervøy te komen. Rond elf uur 's avonds kwamen we aan bij het huisje dat we hadden gereserveerd in Årviksand. Het was nog volop licht. De zon scheen zelfs nog laag aan de horizon, want sinds vorig weekend gaat de zon niet meer onder.

Op de pont

Onderaan ons huisje in Årviksand

We hadden veel enthousiaste verhalen gehoord van collega's die een hut hebben op Arnøya of er zijn geweest om een berg te beklimmen. Toch is Arnøya net als Vannøya een rustig eiland dat nauwelijks door toeristen wordt bezocht.

Op vrijdagochtend scheen de zon, maar stond er een flinke wind aan de noordkant van het eiland. We wilden graag nog één skitocht maken dit seizoen; naar Store Trolltinden (850 m) aan de zuidkant van het eiland, boven het gehuchtje Akkarvik. Een mooie blikvanger, want op deze berg staat een zendmast die goed vanuit de wijde omgeving te zien is. 

Store Trolltinden aan de andere kant van het water, met de mast tussen de wolken

De route die wij omhoog namen, loopt via de achterkant van de berg en is niet te zien op deze foto

Het is hier al een paar weken relatief warm geweest, dus we hoopten dat er nog genoeg sneeuw lag. De verschillen in hoeveelheid sneeuw zijn heel lokaal en juist Store Trolltinden was nog mooi bedekt. Vanaf zeeniveau, waar we de auto parkeerden, konden we al op onze ski's omhoog lopen. En dat op 17 mei!

De gemarkeerde winterroute was lang en daardoor pittig. De route maakt een flinke omweg om een steiler stuk te ontwijken. Op 500 meter hoogte belandden we op een vangrail om pauze te nemen. Een maf gezicht, zo'n vangrail op een berg, en één van de weinige tekenen dat er een weg met haarspeldbochten omhoog gaat naar de zendmast.

Het laatste stuk viel uiteindelijk mee en het uitzicht onderweg was geweldig.

De mast kwam in zicht en was nog veel groter dan we hadden verwacht.

Bovenop, waar het opeens stevig waaide, namen we een korte fotopauze. Daarna gingen de vellen snel van de ski’s en begonnen we aan de terugweg door langzame, maar goed controleerbare natte sneeuw. We besloten de korte terugweg te nemen. Een klein half uurtje nadat we weg skieden bij de mast, stonden we naast de auto. Uiteindelijk was het een tocht van bijna vijf uur. De mooiste skitocht van het jaar.

Zaterdag stond in groot contrast met vrijdag. Het regende en we maakten een wandeling langs de kust, maar gebruikten de dag vooral om in het huisje te lezen.

Pas ’s avonds klaarde het op en maakten we nog een autotocht om rendieren, arenden en hazen te spotten. Dat is allemaal gelukt.

Zondagochtend hingen de wolken weer laag en we besloten op tijd de pont terug te nemen. Toen we op de E6 terecht kwamen, brak de hemel open en steeg de temperatuur richting 20 graden. Dat is tot dit weekend onveranderd gebleven.