Gastblog - Varden

Mijn ouders zijn op bezoek en daarom kan ik voor de verandering en met grote vreugde een gastblog met jullie delen, geschreven door Bert:

Van de winter in Nederland naar de winter in Noorwegen

Op 27 maart vlogen Leni en ik naar Tromsø. Påske vieren, een aantal wandelingen maken en natuurlijk ons Noors oefenen. Het is hier nog echt winter. Wat een ladingen sneeuw zijn hier gevallen en vallen nog steeds. 

Op donderdag gaan we eerst maar eens kijken of we nog vooruit kunnen komen op onze sneeuwschoenen. Dat doen we in de achtertuin van Erik en Maaike. Dat komt mooi uit, want de hoogste top is Varden en deze hoort bij de ti-på-toppen 2013. De Noren moeten meer bewegen en daarvoor heeft men een bergwandelingencircuit in het leven geroepen. Wij willen onze prestatie van 2012 verbeteren en dat kan makkelijk als je in maart al met een paar wintertoppen start. Kortom, een prachtwandeling om op gang te komen. 

De tocht is niet lang, maar de vracht sneeuw en de sneeuwbuien maken het toch een leuke onderneming. Bovenop zijn mooie uitzichten ons deel.

Het smerige moeras dat ons in de zomer altijd zoveel ellende bezorgt in de vorm van kletspoten of gedwongen omlopen stelt nu niets voor. Wij lopen zo lang mogelijk over de besneeuwde ijsvlakte om het moeras te laten merken wie nu de baas is. 

Als we op de lysløype aankomen (het verlichte langlaufspoor over het eiland) schamen wij ons niet voor onze sneeuwschoenen. Bijna niemand kent ons hier.

Lentezon

De equinox is voorbij, waardoor onze dagen inmiddels langer zijn dan in Nederland. Na een aantal dagen met harde wind voelde het woensdag ineens als lente, met een strakblauwe lucht en een zon die voor het eerst in maanden weer warmte leek af te geven. Ik legde daarom na de lunch m'n werk neer en stapte in de auto richting Ersfjord. Een week of drie geleden had ik hetzelfde plan, maar gaf het meteen op toen ik onderaan Nattmålsfjellet stond. Het waaide toen hard en de noordhelling - waar ik tegenop wilde lopen - lag midden overdag nog volledig in de schaduw. Ik had geen zin om in m'n eentje te verkleumen (samen verkleumen is écht minder vervelend) en zocht de warmte van de auto weer op. Dit keer pakte het plan wel goed uit. Ik liep fluitend op m'n sneeuwschoenen omhoog en werd beloond met een fenomenaal uitzicht.

Ersfjorden

Kaldfjord en Tromsdalstinden in de verte (rechts)

Ersfjordbotn

 In de zon op de top

Krokvatnet

Het is hier volop winter. Erik en ik waren van plan om vandaag samen op pad te gaan met onze nieuwe camera en lens, maar helaas ligt Erik inmiddels al de hele dag snotverkouden onder de wol. Ik zocht daarom een eenvoudig, maar mooi tochtje uit voor mezelf. Het werd Krokvatnet: een meer dat een kleine drie kilometer het Krokelvdal in ligt, op ongeveer 350 meter hoogte. Het startpunt ligt in Kroken op het vasteland, slechts 10 minuten rijden vanaf ons huis. Ideaal dus. 

Het waren moeilijke omstandigheden om goede foto's te maken, met de lucht net zo wit als de sneeuw, maar het was leuk om te spelen met de nieuwe mogelijkheden. Bovendien was er een mooie halo rondom de zon te zien, die gemakkelijk op de foto paste met de nieuwe groothoeklens.

Hoewel Krokvatnet geen bergtop is en ook zeker niet het hoogste punt in de omgeving, is het dit jaar één van de ti-på-topp wintertoppen. Niet gek ook, want het is zowel in de zomer als in de winter een mooie tocht. Ik heb besloten dit jaar voor het eerst officieel mee te doen aan ti-på-topp. M'n naam staat inmiddels in het boekje in onderstaande brievenbus en ik ga m'n tocht straks loggen op internet. Ben benieuwd hoe ver ik dit jaar kom.

Eindbestemming bereikt

Strandwandeling

Na een week met veel regen en overal grote plassen door de smeltende sneeuw, keerden de zon en de vorst gisteren terug. Vandaag had ik zin om het eiland af te gaan (Erik is anderhalve week weg) en reed naar Håkøya voor een korte strandwandeling. Richting het noorden was het mooi weer met een blauwe lucht. Zuidelijk van Tromsø leek het onstuimig, met een flinke wind die zorgde voor mistwolken rondom de bergtoppen. Een prachtig gezicht, maar ik was blij dat ik daar niet bovenop stond.

Uitzicht richting Malangen

De brug van Kvaløya naar Håkøya

Uitzicht richting Store Blåmannen

Washington, D.C.

Afgelopen week was ik drie dagen in Washington DC voor m'n werk. Ik vertrok zaterdagochtend in alle vroegte, toen het nog onduidelijk was of ik m'n bestemming zou bereiken. Terwijl ik vanaf Oslo naar New York vloog, was Newark Airport nog gesloten vanwege de sneeuwstorm. Twee uur na de opening van het vliegveld landde ik er. Niet door de sneeuwstorm-chaos, maar vanwege de beruchte customs op Newark had ik niet genoeg aan de 2,5 uur om m'n vlucht naar Washington te halen. 24 uur nadat ik thuis was weggegaan, bereikte ik toch m'n bestemming.

Newark Airport. Uitzicht op New York

Zondag maakte ik een typische toeristische wandeling langs alle monumenten en overheidsgebouwen, met tussendoor onbeperkt koffie en pompoen- of banaan-walnotencake van Starbucks. Dat laatste heb ik trouwens de dagen daarna volgehouden.

Washington monument

Lincoln monument

Washington is een rustige en overzichtelijke stad. Helaas had ik geen tijd voor de Smithsonian musea. Die bewaar ik tot de volgende keer. Dan reserveer ik ook een paar dagen om New York te bezoeken. 

Capitol

Lille Blåmannen

De afgelopen week zijn er bakken met sneeuw gevallen. Dat zorgt voor goede ski-condities, maar niet zelden ook voor een verhoogd lawine-risico. Een gevaarlijke combinatie. Gisteren was het risico op lawines weer enigszins gedaald, maar als het op skiën aan komt, zijn we erg voorzichtig. We besloten een topptur te maken naar Lille Blåmannen. Dit is één van de veiligste bergen in de omgeving door zijn lichte hellingsgraad. Toen we rond 9.45 uur aankwamen, stonden er al ruim dertig andere auto's onderaan deze berg geparkeerd.

Uitzicht richting Kaldfjord onderweg naar de top

Lille Blåmannen staat naast veilige berg ook bekend als 'eenvoudige berg' onder de Noren. Ik vond het toch een heftige klim omhoog (voor Erik viel dat overigens reuze mee). Stilstaan om uit te rusten was niet comfortabel in de ijzige kou. Op ongeveer 800 meter hoogte zal het -15 graden zijn geweest. Met de wind erbij lag de gevoelstemperatuur nog wat lager. Elke handeling (een droge laag thermisch ondergoed aan doen op de top) moet dan heel nauwkeurig worden uitgevoerd. Uiteindelijk was het met zes lagen kleding goed vol te houden en konden we rustig nog wat eten, drinken en foto's maken. De zon liet zich helaas niet zien dit keer.

Uitzicht vanaf Lille Blåmannen

Steile pieken van Kvaløya

Na 20 minuten op de top was de beloning groot: 800 hoogtemeters afdalen door diepe, verse, poedersneeuw, waarin je je eigen sporen kan maken. Het was het afzien meer dan waard.

Zon! (Surprise!)

De eerste topptur van het seizoen is een feit. Na dagenlang grijs weer leek het zondag een aardige dag te worden. We hadden zin om er weer eens op uit te gaan en het skiseizoen vroeg in te luiden. Na lang uitslapen, vertrokken we met onze randonnée ski's (maar zonder fatsoenlijke camera) richting Rødtinden (470 m).

Rond half twaalf gingen we de deur uit, wetende dat het om half drie alweer donker zou zijn. Terwijl we nietsvermoedend richting Kvaløya reden, was de lucht al oranje/roze gekleurd. Opeens was hij daar: de zon! Wat een verrassing! 20 januari was het nog maar, terwijl we allebei dachten dat de zon pas weer op de 21e te zien zou zijn. Net als vorig jaar was het een feest om hem weer te zien verschijnen. Waarom hadden we eigenlijk de camera thuis laten liggen? (dat doen we nooit!). Een iPhone plaatje:

We liepen naar de top van Rødtinden in prachtig licht, met mooie weerspiegelingen in het water.

We waren duidelijk niet de enigen met dit plan. Toen we bijna bij de top waren, zagen we Eelke en Roy bovenop staan, wat ons trouwens niet verbaasde. Eelke had meteen haar camera in de aanslag en maakte nog wat plaatjes van onze aankomst op de top. Hieronder volgen nog een paar foto's van Eelke. Een uitgebreidere impressie staat op Eelke en Roy's blog. 

Wat een aardige dag leek te worden, werd een dag met fenomenaal licht. We dronken nog een kopje thee op de top en skieden met z'n vieren weer naar beneden. Wat een mooie start van het seizoen!